5.4 Bariery integracji cyfrowej i wdrożone polityki
Dowody pokazują, że „przepaść cyfrowa” jest napędzana przez cztery główne czynniki: położenie geograficzne, wiek, wykształcenie i dochód.
Dostęp do technologii informacyjno-komunikacyjnych jest jednak tylko jednym z elementów integracji cyfrowej. Zdolność korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych (zdobywanie niezbędnych kompetencji cyfrowych i medialnych wymaganych do efektywnego korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych) oraz jakość korzystania (dostępne ludziom możliwości wykorzystania tych kompetencji w sposób, który zwiększa poziom ich życia) wpływają na dysproporcje w zakresie umiejętności cyfrowych wśród społeczeństwa. Znaczna liczba ludzi pozostaje na marginesie „społeczeństwa opartego na wiedzy”.
Do głównych przeszkód możemy zaliczyć: koszty; presja rówieśników; kontekst społeczny; trudności z dostępem do komputerów; brak znaczenia technologii komputerowej w życiu codziennym (Facer i Selwyn, 2007).
Podobnie jak media społecznościowe, które stały się niejako dodatkowym problemem dla osób wykluczonych i zagrożonych, na przykład osób niepełnosprawnych; imigrantów, czy też mniejszości etnicznych (Redeker 2008).
Kontekst polityczny w UE
W odpowiedzi na tę sytuację środkami politycznymi próbowano zmniejszyć „przepaść cyfrową”, a także zająć się procesami „podwójnego wykluczenia”, gdzie wykluczenie społeczne jest generalnie pogłębiane przez wykluczenie cyfrowe. Na co dzień posługujemy się technologią cyfrową do wykonywania szeregu zadań. Liczba ta jeszcze wzrosła wraz z pandemią COVID-19. Korzystamy z Internetu i nowych technologii, które umożliwiają nam pracę zdalną uczymy się nowych umiejętności, oglądamy telewizję i filmy oraz korzystamy z najnowszych wiadomości praktycznie za jednym kliknięciem.
Rzeczywiście, upowszechnienie cyfryzacji przyniosło nam wiele nowych i ekscytujących możliwości. Jednak nie każdy ma równy dostęp do tych możliwości. Dla niektórych cyfrowy świat nie jest jeszcze w pełni dostępny.
UE pracuje nad zwiększeniem dostępności Internetu. Wprowadziła działania takie jak:
- dostępność narzędzi ICT: poprawa dostępności dla wszystkich i wsparcie rozwoju technologii.
- technologie wspomagające: wspieranie rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych, na rzecz wsparcia osób niepełnosprawnych.
- umiejętności cyfrowe: walka z marginalizacją i wykluczeniem społecznym poprzez wprowadzanie narzędzi ICT w edukacji.
- integracja społeczna, zwiększenie udziału osób najmniej uprzywilejowanych działaniach publicznych, społecznych i gospodarczych, również poprzez udział w projektach integracji społecznej.
Kolejną barierą w aktywności online jest język. W UE istnieją 24 języki urzędowe oraz ponad 60 języków regionalnych i mniejszościowych. Żaden pojedynczy język nie jest w stanie przemówić do wszystkich obywateli UE jednocześnie, a Internet musi to odzwierciedlać.
UE podejmuje wysiłek na rzecz promowania wielojęzyczności w internecie. W ciągu ostatniej dekady zainwestowała w te działania ponad 200 milionów euro. Uruchomiła również instrument „Łącząc Europę”, który obejmuje usługę e-tłumaczeń, zapewniającą wielojęzyczne wsparcie usług cyfrowych i administracji publicznej w całej UE.
UE przyczynia się również do budowania integracji społecznej poprzez tworzenie odpowiednich narzędzi cyfrowych pozwalających na aktywną i samodzielną egzystencję dla osób starszych bądź wykluczonych.